Hayat boyu her şey yerli yerinde duracak gibi yaşamışım..
Çok bağlanmamışım ama hep var olacaklarını zannetmişim.
En çok benim bilmem gerekirken kaybetmenin acı yüzünü, hiç inanmamışım günün birinde herkesin ve her şeyin elimden kayıp gidebileceğine.
Çiçekler bile yerleri değiştirilince solarken şimdi beni hiç sevmediğim bir yere koymuşlar.
''Olsun!'' diyorsam ve de hala onların hatırına savaşıyorsam olaylarla, yüreklerinde benimle aynı hüznü yaşadıklarını bildiğimden ve kalpleri benim gibi attığından.
Tüm kararsızlıklarım, arsızlıklarım, sancılarım ise hep bu yüzden.
Asi diyorsunuz bana tahammülsüz ve hatta kuşkucu.
Kirpi üslubumu yadırgıyorsunuz.
Doğru, politik olamadım hiç bir zaman ama inandığım değerleri ve yanımda olduğunu hissettiğim hiç kimseyi bırakıp da gitmedim ben.
Sevgiler Nes
Asi diyorsunuz bana tahammülsüz ve hatta kuşkucu.
Kirpi üslubumu yadırgıyorsunuz.
Doğru, politik olamadım hiç bir zaman ama inandığım değerleri ve yanımda olduğunu hissettiğim hiç kimseyi bırakıp da gitmedim ben.
Sevgiler Nes
hayat boyu herşey yerli yerinde olacakmışcasına yaşayabilmek mümkün mü bilmiyorum ama ben beceremedim ve her şeyim çok dağınık :) yinede şükür.. hayırlı olsun blogun :)
YanıtlaSilO kadar az giriyorum ki bloguma şimdi gördüm yorumunu. Her şey çok dağınık olmasına rağmen oluruna bırakan insan tipi olmayıda başaramıyor insan.
SilArtık daha fazla ağırlık vereceğim bloguma çok teşekkür ederim